Babilon Bolszoj

W nocy 17 stycznia 2013 roku Siergiej Filin - niegdyś genialny tancerz, a obecnie kontrowersyjny dyrektor artystyczny baletu Bolszoj został zaatakowany pod swoim domem. Zamaskowany mężczyzna oblał jego twarz żrącym kwasem. Odniesione obrażenia były na tyle poważne, że Filinowi groziła całkowita utrata wzroku. Media w Rosji obiegła sensacyjna wiadomość o tragicznej napaści, co miało poważne konsekwencje dla wizerunku Teatru Bolszoj – żywej, baletowej legendy znanej na całym świecie. Sytuację pogorszyła wiadomość o aresztowaniu podejrzanego o zorganizowanie napaści - Pavla Dmitrichenko – jednego z solistów baletu.

Wszystkie te wydarzenia zdemaskowały to, o czym wtajemniczeni wiedzieli od dawna - walkę o władzę i wpływy w teatrze, starcia osobowości i ambicji, wzajemną zazdrość o role.

Po tym burzliwym dla Teatru Bolszoj okresie, kiedy wielu tancerzy zostało zwolnionych lub odeszło samych, po czasie publicznych protestów, a wreszcie czynnej napaści na Filina na scenę wkroczył Kreml – chcąc chronić jeden z największych, żyjących artystycznych skarbów Rosji – dyrektorem teatru mianował Vladimira Urina. Jego zadaniem było zapanowanie nad chorobą jaka toczy teatr i wprowadzenie nowego porządku.

19 września 2013 roku Urin wystąpił publicznie - obok ciągle leczącego się Siergieja Filina - ogłaszając program na nowy sezon. Panowie pracowali razem już wcześniej, nie darzyli się jednak sympatią, a jak powiedział sam Urin, dzień jego przyjścia do Bolszoj nie był tym najszczęśliwszym w życiu Filina. W kilka dni po inauguracji sezonu tancerze nadal mówią o wadliwym procesie rekrutacji do ról, podczas którego pomijani są ci najzdolniejsi.

Głos tancerzy w filmie jest bardzo ważny z uwagi na fakt, że nie powiela schematu niezrealizowanych ambicji i chęci, w ciekawy sposób opowiada o tym wszystkim, co staje się udziałem tancerza – piękny świat sceny, moc wyrzeczeń i w końcu rzeczywistość, która jest czymś abstrakcyjnym w kontekście tego, co dzieje się w teatrze.

Urin Chce utrzymać teatr z dala od politycznych intryg i wpływów. Zatrzymać go dla tancerzy, uchronić jego artystyczną autonomię. Hołduje to idei teatru jako miejsca krwawej dyscypliny, (nie krwawej walki), dyscypliny, która służy marzeniom o osiągnięciu doskonałości na scenie.

Bohaterowie:

Anastasia Meskova – na początku sezonu obsadzona w najlepszych rolach, z czasem straciła ten status. Stara się wrócić do uprzedniej pozycji. Prywatnie to samotna matka zmagająca się z wychowaniem syna.

Maria Allash – tańczy wiodące role w kilku spektaklach od Jeziora Łabędziego po Don Kichota. Ma 39 tak i świadomość faktu, że jej dni na scenie są policzone. Niewątpliwa weteranka jeśli chodzi o staż pracy tancerki w teatrze. Otwarcie mówi o obu dyrektorach.

Maria Alexandrova jest jedną z gwiazd teatru – powszechnie szanowana i doceniania. O brudnych i brutalnych machinacjach dziejących się w teatrze mówi wprost.

Boris Akimov - ma prawie 70 lat – mimo to tańczy codziennie. Niegdyś tancerz, teraz pedagog opiekujący się zespołem tanecznym. Wydaje się rozumieć presję jaka ciąży na dyrektorze teatru, na którym to spoczywa odpowiedzialność zapanowania nad całością instytucji.

Premier Dmitrij Miedwiediew – dla niego Bolszoj to część kultury narodowej, „tajna broń” Rosji, która pomaga jej w zdobywaniu uznania świata.

tytuł oryginalny: Bolshoi Babylon
produkcja: Wielka Brytania 2015
gatunek: dokumentalny
dozwolony: od 15 lat
wersja językowa: napisy
system wyświetlania: cyfrowy 2D
czas trwania: 86 minut
reżyseria: Nick Read, Mark Franchetti
zdjęcia: Nick Read
muzyka: Smiths & Elms

21-27.04.2017