Festiwal Filmowy Wiosna Filmów w Polsce 2018
W dniach od 30 kwietnia do 6 maja 2018 roku w Naszym Kinie Oświęcimskiego Centrum Kultury odbywały się przedpremierowe projekcje filmów nagradzanych i prezentowanych na światowych festiwalach w ramach Festiwalu Filmowego Wiosna Filmów w Polsce 2018.
24. Festiwal Filmowy Wiosna Filmów, organizowany przez Fundację Działań Artystycznych i Filmowych „Ruchome Obrazy”, odbywał się od 15 do 22 kwietnia 2018 roku w Warszawie. Widzowie festiwalowi obejrzeli filmy docenione przez jury, dziennikarzy, a także publiczność na najlepszych międzynarodowych festiwalach, m.in. w Cannes, Berlinie, Wenecji, Karlowych Warach, Locarno, Montrealu, San Sebastian czy Sundance, ponadto tytuły wypatrzone na mniejszych – ale równie ważnych konkursach – takich jak Cottbus, Toronto, Mannheim, Rzym czy Saloniki oraz filmy wskazane przez Europejską Akademię Filmową (EFA) i Amerykańską Akademię Filmową.
W 2018 roku roku widzowie Wiosny Filmów mogli wybierać spośród ponad 60 tytułów pokazywanych w dziewięciu sekcjach. Część z nich można było obejrzeć przedpremierowo.
Po prezentacjach w Warszawie Festiwal Filmowy Wiosna Filmów wyruszył w podróż po Polsce. Najlepsze i najciekawsze filmy (w bieżącym roku 7 tytułów), które gościły na ekranach międzynarodowych festiwali oraz te, które przyciągnęły do kin ponad 1 mln publiczności – i nie miały jeszcze polskiej premiery – można było obejrzeć w wybranych kinach w Polsce – również w Naszym Kinie Oświęcimskiego Centrum Kultury.
Zaprezentowana została nagrodzona 5 Cezarami, nominowana do francuskich Kryształowych Globów i Nagród Lumière poruszająca historia przyjaźni silniejszej niż śmierć – film Alberta Dupontela „Do zobaczenia w zaświatach”, zmysłowy i niepokojący mroczny thriller okultystyczny – o niekontrolowanym pożądaniu i brutalnej zbrodni – Ferzana Özpetka „Neapol spowity tajemnicą”, nominowany do 4 Cezarów i Nagród Lumière przejmujący film Erica Barbiera o miłości matki do syna i syna do matki na podstawie autobiograficznej powieści Romaina Gary’ego „Obietnica poranka”, film Mahamata-Saleh Haroumza – z konkursu głównego Festiwalu w Kairze – poruszająca historia romansu i walki z bezduszną machiną biurokracji „Jesień we Francji”, wyróżniona Nagrodą Jury Ekumenicznego na festiwalu Berlinale dramatyczna opowieść Erika Poppe o najgorszym dniu w historii współczesnej Norwegii – wydarzeniach na wyspie Utøya, które wstrząsnęły całym światem „Utoya, 22 lipca”, nagrodzony Srebrnym Lwem w Wenecji, ośmioma nagrodami Izraelskiej Akademii Filmowej, nominowany do Oscarów 2018 przejmujący, ale i zaskakujący portret rodziny oraz kraju w permanentnym stanie wojny – film Samuela Maoza „Fokstrot”, prezentowany w sekcji Kino Kulinarne na Festiwalu w Berlinie inspirujący film o poszukiwaniu historii rodzinnej i idealnego przepisu najsłynniejszego singapurskiego reżysera Erica Khoo „Ramen. Smak wspomnień”.
30.04.2018 „Do zobaczenia w zaświatach”
(15l.), prod. Francja, Kanada 2017, reż. Albert Dupontel, 117 minut
Nagrodzona 5 Cezarami, nominowana do francuskich Kryształowych Globów i Nagród Lumière poruszająca historia przyjaźni silniejszej niż śmierć.
Listopad 1918 roku, koniec I wojny światowej. Kilka dni przed zawieszeniem broni Edward Péricourt – niegdyś wzięty artysta – ratuje życie skromnemu urzędnikowi – Albertowi Maillardowi. Wcześniej mężczyźni nie mieli ze sobą nic wspólnego, jednak wojna i absurdalny rozkaz porucznika Pradelle splatają ich losy. Już jako weterani, bohaterowie orientują się, że dla powojennej Francji takie ludzkie wraki jak oni są tylko kłopotem. Dodatkowo Pradelle ma zamiar zbić fortunę na zwłokach ofiar wojennych. Wtedy w przyjaciołach odzywa się duch walki o sprawiedliwość. Czy ich zemsta będzie słodka i pomoże upamiętnić prawdziwych bohaterów narodu?…
Festiwale/Nagrody:
2018 – Cezary – najlepszy reżyser, najlepsza scenografia (Pierre Queffelean), najlepsze kostiumy (Mimi Lempicka), najlepsze zdjęcia, najlepszy scenariusz adaptowany
2018 – Globes de Cristal Awards – nominacje: najlepszy film i najlepszy aktor (Albert Dupontel)
2018 – Nagrody Lumière – nominacje: najlepszy film, najlepszy scenariusz, najlepsze zdjęcia
2017 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w San Sebastián: Nagroda Solidarności – Stowarzyszenia „Guipuzcoan Blood-donors” dla Alberta Dupontela
1.05.2018 „Neapol spowity tajemnicą”
(15l.), prod. Włochy 2017, reż. Ferzan Özpetek, 113 minut
Zmysłowy i niepokojący mroczny thriller okultystyczny – o niekontrolowanym pożądaniu i brutalnej zbrodni – autorstwa wielokrotnie nagradzanego włoskiego reżysera tureckiego pochodzenia Ferzana Özpetka – znanego z takich dzieł jak „Mine vaganti. O miłości i makaronach”, „Okna”, „On, ona i on”, czy „Noc w haremie”.
Podczas okultystycznej neapolitańskiej ceremonii w domu swojej ciotki, lekarka – patolog Adriana zostaje uwiedziona przez przystojnego młodzieńca Andreę. Oboje spędzają noc w mieszkaniu kobiety. Rankiem Andrea prosi Adrianę o ponowne spotkanie popołudniu, jednak bohaterka się nie zgadza. Następnego dnia, ku swojemu przerażeniu, Adriana odkrywa, że zamordowany młody człowiek, którego sekcję zwłok ma przeprowadzić, to nie kto inny jak Andrea. Dodatkowo Adriana dowiaduje się od inspektorów policji, że Andrea posiadał jej nagie zdjęcia. Wkrótce potem lekarka postanawia na własną rękę zbadać okoliczności tajemniczej i brutalnej śmierci Andrei. Wtedy też w mieście pojawia się człowiek, który wygląda dokładnie tak jak Andrea…
Festiwale/Nagrody:
2018 – Nagroda David di Donatello (włoskie Oscary) – nagroda: najlepsza scenografia (Ivana Gargiulo) i najlepsze zdjęcia (Gianfilippo Corticelli)
2018 – Nagroda David di Donatello (włoskie Oscary) – nominacje: najlepsza aktorka pierwszoplanowa (Giovanna Mezzogiorno), najlepszy aktor pierwszoplanowy (Alessandro Borghi), najlepszy reżyser (Ferzan Özpetek), najlepsza aktorka drugoplanowa (Anna Bonaiuto), najlepszy aktor drugoplanowy (Peppe Barra), najlepsza muzyka (Pasquale Catalano), najlepsze kostiumy (Alessandro Lai), najlepszy dźwięk (Alessandro Checcacci, Antonio Giannantonio, Daniele De Angelis, Dario Calvari, Fabio Conca, Giuliano Marcaccini, Giuseppe D’Amato)
2.05.2018 „Obietnica poranka”
(15l.), prod. Francja 2017, reż. Eric Barbier, 131 minut
Nominowany do 4 Cezarów i Nagród Lumière film o miłości matki do syna i syna do matki na podstawie autobiograficznej powieści Romaina Gary’ego z 1960 roku – urodzonego w Wilnie pisarza, który w latach 20. XX wieku mieszkał z matką Niną Kacew w Warszawie. W jej rolę wcieliła się Charlotte Gainsbourg, która we fragmentach filmu zagrała po polsku, do czego przygotowywała ją polska aktorka Izabela Gwizdak. We francuskiej produkcji zagrali także Paweł Puchalski w roli małego Romaina oraz Katarzyna Skarżanka, jego niania oraz przyjaciółka Niny. W epizodach wystąpili również, m.in. Marta Klubowicz oraz Piotr Cyrwus.
Romain Gary tak naprawdę nazywał się Roman Kacew i był synem rosyjskiej Żydówki, która przed wojną mieszkała w Wilnie, a potem w Nicei. Jej marzeniem było, by syn stał się znanym pisarzem i ambasadorem Francji. Miłość matki do syna i syna do matki była tak wielka, że syn realizował marzenia matki, a matka napisała przed śmiercią ponad 250 listów, które w ciągu 3 wojennych lat jej syn otrzymywał wierząc, że matka żyje…
Festiwale/Nagrody:
2018 – Cezary – 4 nominacje, w tym dla najlepszej aktorki (Charlotte Gainsbourg)
2018 – Nagrody Lumière – nominacja dla najlepszej aktorki (Charlotte Gainsbourg)
3.05.2018 „Jesień we Francji”
(15l.), prod. Francja 2017, reż. Mahamat-Saleh Haroum, 100 minut
Film z konkursu głównego Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Kairze – poruszająca historia romansu i walki z bezduszną machiną biurokracji.
Dramat wielokrotnie nagradzanego czadyjskiego reżysera Mahamata-Saleha Harouna – laureata Nagrody Jury w Cannes za film „Krzyczący mężczyzna”, to zdecydowany i ważny głos w palącym temacie uchodźców i refleksja o zderzeniu uczucia dwojga ludzi z wymogami biurokracji.
Bohater filmu Abbas Mahadjir – nauczyciel w szkole średniej w Republice Środkowej Afryki – wraz z dwójką dzieci opuszcza swój rozdarty wojną kraj i przenosi się do Francji. Na miejscu Abbas składa wniosek o azyl polityczny, po czym znajduje pracę w markecie spożywczym. W międzyczasie poznaje Francuzkę – Carole Blaszak, która się w nim zakochuje i oferuje dach jemu i jego rodzinie. Jaki los czeka Carole i Abbasa? Czy ucieczka z piekła bezdusznej wojny do piekła bezdusznych przepisów i urzędów zakończy tułaczkę?
Festiwale/Nagrody:
2018 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Groningen
2018 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Rotterdamie
2017 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Kairze (konkurs główny)
2017 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy AFI Fest w Los Angeles
2017 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Londynie
2017 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Toronto
4.05.2018 „Utoya, 22 lipca”
(15l.), prod. Norwegia 2017, reż. Erik Poppe, 90 minut
Wyróżniona Nagrodą Jury Ekumenicznego w Berlinie dramatyczna opowieść Erika Poppe („Hawaje, „Oslo”, „Zniknięcie”) o najgorszym dniu w historii współczesnej Norwegii – wydarzeniach na wyspie Utøya, które wstrząsnęły całym światem.
Spotykamy się z 18-letnią Kają na 12 minut przed pierwszym wystrzałem na wyspie Utøya – 22 lipca 2011 roku, słonecznego dnia, który potem zapisze się w historii jako najgorszy w historii współczesnej Norwegii. Uczestnicy letniego obozu już wiedzą o bombie zdetonowanej przez Andersa Behringa Breivika w centrum Oslo. Ale czy to możliwe, by prawicowy ekstremista był teraz na wyspie? Kilka godzin po zamachu w Oslo szaleniec otworzył ogień do obozowiczów, zabijając 69 osób i raniąc ponad 100. Film otwierają dokumentalne ujęcia eksplozji, po których następuje próba odtworzenia doświadczeń ofiar drugiego zamachu. Scenariusz powstał na bazie prawdziwych zeznań ocalałych. Reżyser podąża kamerą za Kają, inscenizując feralne kilkadziesiąt minut walki o życie. „Nigdy tego nie zrozumiesz”, mówi bohaterka do telefonu, który pojawia się w kadrze dopiero później. Przede wszystkim bowiem swoje słowa Kaja kieruje do nas, widzów…
Festiwale/Nagrody:
2018 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie – konkurs główny
2018 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie – Nagroda Jury Ekumenicznego
5.05.2018 „Fokstrot”
(15l.), prod. Izrael, Szwajcaria, Niemcy, Francja 2017, reż. Samuel Maoz, 108 minut
Nagrodzony Srebrnym Lwem w Wenecji, ośmioma nagrodami Izraelskiej Akademii Filmowej, nominowany do Oscarów 2018 przejmujący, ale i zaskakujący portret rodziny oraz kraju w permanentnym stanie wojny.
Izrael, czasy współczesne, poranek. W mieszkaniu Feldmanów wybrzmiewa dźwięk dzwonka. To przedstawiciele wojska pragnący poinformować, z wielkim smutkiem, że Jonathan – syn Dafny i Michaela – zginął w trakcie wykonywania służby. Ona mdleje, on jest w szoku, w ciągu sekundy cały świat legł im w gruzach. Żołnierze próbują pomóc, są uzbrojeni w środki uspokajające, zestaw dobrych rad żywieniowych oraz ćwiczoną na specjalnych szkoleniach empatię. Nie pomagają, a jedynie utrudniają. Dla Feldmanów dopiero teraz zaczyna się prawdziwy koszmar, potęgowany przez kolejne godziny spędzone na różnych spotkaniach i rozmowach. Dlaczego ich to spotkało? Co się stało z ich dzieckiem? Jak ich młodziutki syn mógł zginąć, skoro miał stacjonować gdzieś, gdzie jest bezpiecznie? Dlaczego nie będą mogli zobaczyć ciała? Może jednak nie zginął? To jednak dopiero początek wydarzeń, które postawią całe starannie poukładane życie Feldmanów pod wielkim znakiem zapytania…
Festiwale/Nagrody:
2018 – Oscary 2018 – najlepszy film nieanglojęzyczny (nominacja)
2018 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Luksemburgu – Grand Prix
2018 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Palm Springs – nagroda dla Samuela Maoza (Directors to Watch)
2017 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji – Srebrny Lew – nagroda Jury, Arca CinemaGiovani Award, SIGNIS Award
2017 – 8 Nagród Izraelskiej Akademii Filmowej – najlepszy film, najlepszy reżyser, najlepszy aktor pierwszoplanowy (Lior Aszkenazi), najlepsze zdjęcia, najlepszy montaż (Arik Lejbowicz, Guy Nemesh), najlepsza scenografia (Arad Sawat), najlepsza muzyka, najlepszy dźwięk (Alex Claude)
2017 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Atenach – nagroda dla najlepszego reżysera
2017 – Zagrzebski Festiwal Filmowy – najlepszy film
2017 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy Camerimage w Bydgoszczy
2017 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Telluride
2017 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Toronto
2017 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Hajfie
2017 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Londynie
2017 – Israeli Cinema Day
6.05.2018 „Ramen. Smak wspomnień”
(15l.), prod. Singapur, Japonia, Francja 2018, reż. Eric Khoo, 89 minut
Prezentowany w sekcji Kino Kulinarne na festiwalu w Berlinie inspirujący film o poszukiwaniu historii rodzinnej i idealnego przepisu – najsłynniejszego singapurskiego reżysera Erica Khoo – autora „Tatsumi”, „12 pięter”, „Bądź ze mną”.
Masato jest młodym kucharzem specjalizującym się w ramenach. Po nagłej śmierci swojego oschłego ojca, chłopak pakuje walizkę i przeprowadza się z japońskiego Takasaki do Singapuru, gdzie ma nadzieję odkryć tajemnicę związku swoich rodziców. Bohater ma przy sobie czerwony notatnik – pełen refleksji i starych zdjęć – pozostawiony przez matkę, która zmarła, gdy Masato miał zaledwie dziesięć lat. W Singapurze kucharz poznaje Miki – japońską blogerkę i samotną matkę, która pomaga mu odnaleźć wuja Wee ze strony matki – właściciela restauracji Bak Kut Teh. Przy okazji Masato odkrywa, że jego babka Lee wciąż żyje i posiada klucz do tyleż romantycznej, co burzliwej historii miłosnej rodziców chłopaka. Masato wraz babcia spróbują wzajemnie wyleczyć swoje skołatane dusze w kuchni, gdzie posiłki są czymś więcej niż sumą składników.
Festiwale/Nagrody:
2018 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie – sekcja Kino Kulinarne
